بدون تردید چالش های زیست محیطی و تغییرات محیط زیست به ویژه
تغییرات آب و هوائى، محدودیت منابع آب، مداخلات زیست محیطى نظیر سد سازى وخشک‌سالی‌های
دوره ای نسبتاً طولانى، در آینده چالش های زیست محیطی مانند اتمام ذخایر تجدیدناپذیر،
نشست زمین، از بین رفتن اکوسیستم های منطقه ای، آلودگی های بوم شناختى، نقائص
فرایند تولید و توزیع مواد غذائى و آلودگی هوا جدى خواهد بود. گسترش تصور پهنه
بندى هاى بروز و شیوع اتفاقات مربوط به خشک سالی پایدار و افزایش پدیده ریزگردها
در اغلب‌مناطق منجر به تغییرات استقرار ساکنین مناطق مختلف جغرایای طبعی و سیاسی
خواهد شد. چنین وقایعی الگوی تولید و توزیع منابع غذائی را دستخوش تغییرات نا‌خوشایندی
می نماید.
می توان پیش بینی نمود، عدم تناسب زمین های زارعی و بوجود آمدن
مدل های کسب و کار منطقه ای موجب شکل گیری حاشیه نشینی، گسترش آسیب های اجتماعی و
کاهش شاخص های سلامتی مانند دسترسی عادلانه به خدمات سلامت، سلامت روان و یا
افزایش بزهکاری و فقر خواهد بود.
توسعه و تعمیم تکنولوژی های نو نظیر گسترش فضای مجازی و
استفاده از هوش مصنوعی در همه زمینه های مربوط به سلامت و فن آوری های زیست‌محیطی
می تواند منجر به پیامد های مثبت و منفی در عرصه فعالیت های مربوط به بهداشت محیط
گردد. ضرورت دارد در سیاستگزاری و برنامه ریزی بهداشت محیط ، آینده پژوهی و آینده نگاری
جامعی صورت پذیرد
